معنی نجبا
لغت نامه دهخدا
نجبا. [ن ُ ج َ] (از ع، ص، اِ) مردمان نجیب و اصیل و بزرگزاده و گرامی گوهر. (ناظم الاطباء). نجباء. رجوع به نجباء شود. || (اصطلاح صوفیه) اطلاق شود بر چهل مردی که مأمور اصلاح احوال مردم و حمل اثقال آنان و متصرف در حقوق خلق باشندو لاغیر. (از کشاف اصطلاحات الفنون از مجمعالسلوک).
فرهنگ عمید
=نجیب
حل جدول
مترادف و متضاد زبان فارسی
اشراف، اعیان، نجیبزادگان
فرهنگ فارسی هوشیار
فرهنگ معین
(نُ جَ) [ع. نجباء] (ص.) جِ نجیب.
فارسی به انگلیسی
Aristocracy, Nobility
واژه پیشنهادی
آزادگان
فارسی به عربی
طبقه النبلاء
فارسی به آلمانی
Adel [noun]
انگلیسی به فارسی
نجبا
معادل ابجد
56