معنی هواکش
لغت نامه دهخدا
هواکش. [هََ ک َ / ک ِ] (اِ مرکب) سوراخ یا لوله ای که بر دیوار اطاق تعبیه کنند تا هوای سنگین را بیرون دهد و هوای سالم به درون اطاق آورد. || امروز نوعی پروانه ٔ الکتریکی را گویند که به پنجره یا در محلی مخصوص از دیوار نصب می شود و با گردش خود هوای درون را تعویض می کند.
فارسی به انگلیسی
Aspirator, Draft, Extractor, Flue, Register, Vent, Ventilator
فرهنگ عمید
مجرا یا منفذی در سقف یا دیوار اتاق که هوا از آن داخل و خارج شود،
فارسی به عربی
جهاز التهویه
فرهنگ فارسی هوشیار
نوعی پروانه الکتریکی را گویند که به پنجره یا در محلی مخصوص ازدیوار نصب میشود و با گردش خود هوای دورن را تعویض میکند
حل جدول
فن
هود
هواکش بالای اجاق گاز
هود
هواکش بالای اجاق گاز، از پیامبران
هود
هود آشپزخانه
هواکش
هود
هواکش
مجرای ارتباط با هوای آزاد
هواکش
فارسی به آلمانی
Ventilator [noun]
انگلیسی به فارسی
واژه پیشنهادی
هواکش
معادل ابجد
332