هشتمین ستاره در آسمان فیروزه و لبخند

شهادت امام رضا علیه السلام بنا به قول مشهور در بین شیعه، در آخرین روز ماه صفر سال ۲۰۳ هجری قمری واقع گردیده است.
وقتى صداى نقاره غروب‏هاى صحنت قدم‏هایم را میخکوب مى‏ کند، فریاد رضا رضا را در متن موسیقى محزون مى‏ شنوم و بغض شکسته‏ ام را تقدیم دیدارت مى‏ کنم. امروز، تنها نه خیابان‏هاى خراسان، که تمام رگ‏هاى عاشقانت، به گلدسته و رواقت ختم مى ‏شود. آنجا همیشه شلوغ است و چه زیباست که این حالت توفانی، همیشه در سیطره ای عرفانی است. وقتی که می رسی و روبه روی ضریح می ایستی؛ وقتی که می بینی دست های قد کشیده را که به طرف ضریح می روند؛ وقتی می بینی ضریح، نقطه ای شده است شبیه به مرکز یک پرگار و گویی تمام اشیا در اطراف را به طرف خود می کشد، اینجاست که چشم هایت خود به خود می جوشند و دست هایت به طرف ضریح قد می کشند. گویی این غریب، تمام غربا را در آغوش مهربان خود کشیده است. حاجتت را بگویی یا نگویی، مهم نیست. سلام که بدهی، حس می کنی آنجا وطن توست. تو را در لحظات سرد و سکوت، صدا کرده ‏ام، با دستانى از حاجت و در بهارى از اجابت، غوطه خورده ‏ام. تو، هشتمین ستاره ‏اى در آسمان فیروزه و لبخند. زمزمه نامت وسیع مان مى ‏کند.

خانه دل هر محبی، ضریح مطهر امام هشتم(ع) است. در دورانی که ویروسی مانع زیارت تو شده، با بال‌های دل، بارگاهت را زیارت می کنیم. مسافت مکانی، ما را از اماممان دور نمی کند. حضور ظاهری شرط قبولی زیارت نیست. امروز، عمارت بلند آوازه توس، در غربت است و بر بالاى این بناى شهیر، کبوترى نیست که نالان نباشد. بر بالاى این بناى غریب، آسمان نیز به اشک ریزى ابرها تن داده است.
یا امام رضا، ما را بخوان به بلنداى افق دریایى‏ ات، و از انزوای این همه تاریکى، رهایمان کن.
شهادت امام رضا علیه السلام را به خوانندگان محترم کولاک تسلیت می گوییم.