بارگاه افراشتن در لغت نامه دهخدا

بارگاه افراشتن. [اَ ت َ] (مص مرکب) بر پا کردن خیمه ٔ سلاطین. بارگاه آراستن. بارگاه زدن. بارگاه کشیدن:
چو افراشت در غجدوان بارگاه
جهان تیره گشت از غبار سپاه.
قاسم گنابادی (از ارمغان آصفی).
رجوع به بارگاه آراستن و بارگاه زدن و بارگاه کشیدن شود.