دهن دوخته در لغت نامه دهخدا
لغت نامه دهخدا
دهن دوخته. [دَ هََ ت َ / ت ِ] (ن مف مرکب) که دهان از گفتن بربندد. دهان بسته. زبان بسته. خاموشی گزیده:
کم سخنی دید دهن دوخته
چشم و زبانی ادب آموخته.
نظامی.
و رجوع به دهن دوختن شود.
پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا
وارد حساب کاربری
خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید
ثبت نام
کنید.