دولاب گردانی در لغت نامه دهخدا

دولاب گردانی. [گ َ] (حامص مرکب) حمل مال التجاره از شهری به شهری. (ناظم الاطباء). || به مال دیگران بازی کردن و این از جهت بی دستگاهی بود. (آنندراج):
سبحه گردانی به هنگام پریشانی کند
زاهد از بیمایگی دولاب گردانی کند.
اشرف (از آنندراج).
و رجوع به دولاب گردان شود.