معنی آکله

آکله. [ک ِ ل َ] (ع ص، اِ) تأنیث آکِل. خورنده (زن). || هر قرحه که گوشت را خورد. || خوره. خوره باد. (ربنجنی). || قسمی ریش که بر اندام افتد و گوشت را خورد. و این غیر ارمنی دانه است. جذام. و قسمی از آن آکله ٔ دهان است که تنها در دهان پیدا شود.
- امثال:
مال یتیم آکله است، یعنی چون کسی آن را در مال خود درآمیزد همه ٔ مال تباه شود.
|| ماشیه ٔ چرنده.

آکله. [ک ُ ل َ / ل ِ] (اِ) آکوله. بهترین جنسی از اجناس برنج. اجود انواع برنج.

جذام و خوره

جذام، خوره

جذام

بیماری جذام

بیماری جذام

زغنبود

زغنبود

مؤنث آکل، خورنده، خوره، جذام، کنایه از: زن زشت و بدترکیب. [خوانش: (کِ لِ) [ع.] (اِفا.)]

خوره، زن پرخور

ابرص، جذام، خوره، خورنده

نوعی بیماری که به فارسی خوره گویند

آکِل و آکِلَه، خورنده،

آکله

56