معنی ابتلاع

ابتلاع. [اِ ت ِ] (ع مص) فروبردن با حلق و گلو. بلع. (زوزنی). بگلو فروبردن. بلعیدن. فروبردن. فرودادن. تو دادن. قورت دادن (در تداول عامه).

(اِ تِ) [ع.] (مص م.) بلعیدن، فرو دادن، قورت دادن.

به گلو فروبردن، بلعیدن،

بلعیدن

اوباریدن، فروبردن

در هنج , در هنگ , قورت دادن , داخل معده کردن , فرو بری

به گلو فروبردن اباریدن (مصدر) فرو بردن به حلق و گلو بلع بگلو فرو بردن بلعیدن فرو دادن تو دادن قورت دادن. بلعیدن

504