معنی ابتکار

ابتکار. [اِ ت ِ] (ع مص) بامداد کردن. (زوزنی). بامداد از جای شدن. (تاج المصادر بیهقی). پگاه برخاستن. بامداد از جای رفتن. || اول چیزی دریافتن. بنوبر و اول چیزی دست یافتن. نوباوه ٔ چیزی واگرفتن. (زوزنی). نوباوه ٔ چیزی فراگرفتن. (تاج المصادر بیهقی). به اول چیزی رسیدن. خوردن میوه ٔ اول رسیده را. || نو آوردن چیزی. (صراح). اختراع. || دوشیزگی ببردن. (تاج المصادر بیهقی). || پسر زادن در نخستین بار. || شنودن اول خطبه. دررسیدن آغاز خطبه را.
- قوه ٔ ابتکار، قوه ٔ اختراع.

(مص ل.) نوآوری، (اِمص.) اختراع. [خوانش: (اِ تِ) [ع.]]

آوردن روشی نو، انجام دادن کار بی‌سابقه، نوآوری،

اختراع،ابداع،نوآوری

نوآوری و اختراع

نوآوری، نوآوردگی

نوآوری

ابداع، اختراع، بدعت، نوآوری، ذوق، قریحه، پگاه‌خیزی، سحرخیزی

Creativeness, Creativity, Gumption, Imagination, Ingenuity, Initiative, Innovation, Inventiveness, Originality

اختراع، ارتجال، اصاله، تالیف، جهاز، خیال، صناعه، مبادره، موهبه

استنباط

‎ تازه یابی، نوبرخوردن، دخترکی برداشتن، پسرزاییدن: بار نخست ‎ (مصدر) در بامداد رفتن پگاه بر خاستن، (مصدر) نو آوردن امربکر و بی سابقه پدید کردن، (اسم) نو آوردگی اختراع: قوه ابتکار.

624