معنی اجبار

اجبار. [اِ] (ع مص) جبر. بستم بر کاری داشتن. (زوزنی) (منتهی الارب). بستم بر سر کاری داشتن. (تاج المصادر). || بمذهب جبر منسوب کردن. (منتهی الارب). نسبت کردن با مذهب جبر. (تاج المصادر). || اکراه. مقابل اختیار.

(اِ) [ع.] (مص م.) به زور واداشتن به کاری.

کسی را به زور و ستم به کاری واداشتن، مجبور کردن،
ناچاری،

زور، واداری، الزام، اضطرار، مجبور کردن، واداشتن

ناگریزی، زور، واداری، واداشتن، بایستگی

اضطرار، اکراه، الزام، جبر، زور، قسر، کره،
(متضاد) اختیار

Compulsion, Constraint, Duress

اجبار، اقناع، الزام

اجبار , اضطرار , تهدید واجبار

کسی را به کاری به زور واداشتن

obbligo

Überredung (f), Überzeugungskraft (f)

207