معنی اردنگ
لغت نامه دهخدا
اردنگ. [اُ دَ] (اِ) زخم با نوک پای از پشت به نشستنگاه کسی. تی پا. زُفکنه. زه کونی. شِلخته. سرچَنگ. اُم ُکیسان. (منتهی الارب).
- اردنگ خوردن، تی پا خوردن. زهکونی خوردن.
- اردنگ زدن،تی پا زدن. زهکونی زدن. زفکنه زدن. شلخته زدن. سرچنگ زدن. لَطع. (منتهی الارب). کسع. اَسن.
فرهنگ عمید
لگدی که با پشت پا یا سر زانو به پشت کسی میزنند، تیپا،
حل جدول
مترادف و متضاد زبان فارسی
پاسار، پشتپا، تیپا، لگد
فارسی به انگلیسی
Boot, Kick
گویش مازندرانی
لگد زدن بر باسن
فرهنگ فارسی هوشیار
(اسم) لگدی که با نوک پا بر کفل کسی بزنند تیپا زهکونی سر چنگ.
فرهنگ عوامانه
لگدی که با زانو زده شود.
معادل ابجد
275