معنی اعجوبه

(اُ بِ) [ع. اعجوبه] (ص.) شگفت آور. ج. اعاجیب.

چیزی یا کسی که با توانایی‌ها و ویزگی‌هایش مردم را به تعجب اندازد، شخص عجیب،
شگفت‌آور،

شگفت انگیز

مایه شگفتی بسیار

شگرف

شگفت‌آور، شگفت‌انگیز، طرفه، نادره،
(متضاد) عادی، معمولی

Prodigy, Wonder

اعجوبه، وحش

کار شگفت، کار عجیب

Sich fragen, Staunen, Verwunderung (f), Wunder (n)

87