معنی الاو

الاو. [اَ] (اِ) آتش شعله ناک. (برهان). آتش. (رشیدی) (جهانگیری). اَ لَو:
ترا ای خواجه گر هیزم نباشد
دم سرما که هنگام الاو است
سواد شعر طوسی را طلب کن
بسوزانش که او سرگین گاو است.
مولانا طوسی (از رشیدی).

شعلۀ آتش، زبانۀ آتش،

شعله آتش ادبى

شعله آتش

38