معنی امیه | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

امیه

امیه. [اَ ی َه ْ] (ع ن تف) آب بسیارتر. (منتهی الارب). آب دارتر، گویند: البئر امیه مماکانت. (ناظم الاطباء).

احول بنی امیه

احول بنی امیه. [اَوَ ل ِ ب َ اُ م َی ْ ی َ] (اِخ) لقب هشام بن عبدالملک، دهمین از خلفای بنی امیه است. رجوع به هشام... شود.

خلفای بنی امیه

خلفای بنی امیه. [خ ُ ل َ ی ِ ب َ اُ م َی ْ ی َ] (اِخ) خلفای اموی. رجوع به خلفای اموی در این لغت نامه شود.

شاعر بنی امیه

شاعر بنی امیه. [ع ِ رُ ب َ اُ م َی ْ ی َ] (اِخ) شهرت اخطل غیاث بن غوث نصرانی الاصل مکنی به ابومالک. وی از فحول شعرای عصر اموی است که بجهت مدیحه گویی و اظهار خلوص در حق خلفای بنی امیه به این صفت موصوف گردید. وفات او بسال 95 هَ. ق. اتفاق افتاد. رجوع به ریحانه الادب ج 1 ص 47 و ج 2 ص 285 شود.