معنی اکول

اکول.[اَک ْ وَ] (ع اِ) زمین بلند شبیه به کوه. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

اکول. [اَ] (ع ص) فراخ شکم. (دهار) (مهذب الاسماء).بسیارخورنده. (غیاث اللغات) (آنندراج) (از اقرب الموارد). پرخور و ربوس و رزد و رژد و رس. (ناظم الاطباء). اکال. پرخور. پرخوار. جواظ. شکم خواره. شکم باره. رس. شکمو. شکم بنده. بسیارخوار. بُلَع. بسیارخورنده. (یادداشت مؤلف). قضوف. (منتهی الارب):
عاد را باد است حمال خذول
همچو بره در کف مرد اکول.
مولوی.

اکول. [اُ] (ع اِ) ج ِ اُکُل.خوراکیها. طعمه ها. (فرهنگ فارسی معین):
یک زمین خرمی با عرض و طول
اندر او بس نعمت و چندین اکول.
مولوی.

(اَ) [ع.] (ص.) پرخور، شکم باره.

پرخور، بسیارخوار،

پرخور

بسیارخوار، پرخور، رژد، شکم‌پرست، شکمباره

شکمو دله ژرد شکمبنده: شکمبنده را چون شکم سیر گشت سیر کند بد دلی گرچه باشد دلیر (اقبالنامه نظامی) رس دل (گویش مازندرانی) دلیک (صفت) پرخور بسیار خور شکمخواره. (اسم) جمع اکل خوراکیها طعمه ها.

57