معنی بابونه

بابونه. [ن َ] (اِ) رجوع به بابونج شود.

بابونه. [ن َ] (اِخ) نام کوهی است در ولایت سناستر در جهت شمالی قصبه ٔ پرلپه در حال تمایل بمشرق بسوی مجرای رود واردار امتداد مییابد. (قاموس الاعلام ترکی ج 2).

بابونه. [ن َ] (اِ) کوزه ٔ پر از آب. (ناظم الاطباء). رجوع به بابوته شود.

بابونه. [ن َ] (اِخ) دهی از دهستان چهاراویماق بخش قره آغاج شهرستان مراغه در 21هزارگزی جنوب خاوری قره آغاج و 44هزارگزی جنوب خاوری شوسه ٔ مراغه بمیانه. کوهستانی، معتدل، مالاریائی. سکنه ٔ آن 206 تن و آب آن از رودخانه ٔآیدوغمیش تأمین میشود. محصول آن غلات، بزرک، زردآلوو شغل اهالی زراعت است. صنایع دستی جاجیم بافی. راه مالرو دارد. در سه محل بفاصله ٔ یک هزار گز بنام بابونه ٔ پائین و بالا و وسط مشهور است، سکنه ٔ پائین 30 تن و وسط 64 تن میباشد. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4).

(نِ) (اِ.) گیاهی خوشبو و پُر برگ با شاخه های سبز و باریک و برگ های ریز که دارای گل های سفیدی است و میان آن ها زرد است، در زمین های شنی و کنار آبگیرها می روید. بابونک، بانونج، هم گفته می شود.

گیاهی علفی و خوش‌بو با برگ‌های ریز، شاخه‌های باریک و گل‌های سفید که بعضی از انواع آن مصرف دارویی دارد،
* بابونهٴ گاوی: (زیست‌شناسی) نوعی بابونه با برگ‌های بریده، معطر، و تلخ که بوته‌اش بزرگ‌تر از دیگر انواع آن است،

اقحوان، اکحوان، بابونج، بابونق، بابونک

اشتها آور، قاعده آور، ضد درد هنگام دندان در آوردن کودکان، صفرا بر، با غرغره کردن آن جوشهای دهان و بوی بد دهان از بین می رود.

گیاهی است خوشبو با برگهای پر

گیاهی کوهی، نام خواهر تهیج

66