معنی باتک
لغت نامه دهخدا
باتک. [ت ِ] (ع ص) برّان: سیف باتک، شمشیر برّان. (منتهی الارب) (آنندراج). تیز.
باتک. [ت ِ] (اِخ) نام شمشیر مالک بن کعب همدانی. (منتهی الارب) (آنندراج).
باتک. [ت َ] (اِخ) دهی ازبخش سرباز شهرستان ایرانشهر در 13هزارگزی خاور سرباز، کنار راه مالرو سرباز به زابلی. کوهستانی، گرمسیر، مالاریائی. سکنه ٔ آن 300 تن است. آب آن از رودخانه و محصول آن غلات، خرما، برنج کاری و شغل اهالی زراعت است. راه مالرو دارد. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8).
فرهنگ عمید
قاطع، بران،
حل جدول
تیز
فرهنگ فارسی هوشیار
شمشیر برنده
معادل ابجد
423