معنی بادام زمینی
لغت نامه دهخدا
بادام زمینی. [م ِ زَ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) گیاهی از خاندان پاپی یوناسه (پروانه واران)، معمولاً پسته ٔ زمینی نامیده میشود. این گیاه بومی برزیل است.گلهایش پس از تلقیح در زمین برای رسیدن فرومیرود.
فرهنگ عمید
گیاهی یکساله با پوستهای زرد و سخت، مغز خوراکی و روغنی که بودادۀ آن بهعنوان تنقلات مصرف میشود، بادامخاکی، پستۀ زمینی، پستۀ کوهی، پستۀ شامی، آراشید،
حل جدول
فارسی به انگلیسی
Goober, Peanut
فارسی به عربی
فستق
کالری خوراکی ها
100 گرم 550 کالری
فارسی به آلمانی
Erdnuß (f)
واژه پیشنهادی
معادل ابجد
165