معنی بی‌دینی

بیدینی. (حامص مرکب) حالت بی دین. لامذهبی. بی کیشی. مقابل دینداری:
بدین از خری دور باش و بدان
که بیدینی ای پور بیشک خریست.
ناصرخسرو.
گر امانت بسلامت ببرم باکی نیست
بیدلی سهل بود گر نبود بیدینی.
حافظ.

ارتداد، الحاد، رفض، کفر، لامذهبی،
(متضاد) خداشناسی، دیندار

بی‌اعتقادی، بی‌دیانتی، بی‌دینی،
(متضاد) دین باوری

پارسایی، تدین، تقوا، خداترسی، دیانت،
(متضاد) بی‌دینی

الحاد، بی‌ایمانی، بی‌دینی، هرهری مسلکی،
(متضاد) ایمان، دینداری

ارتداد، الحاد، بت‌پرستی، بی‌دینی، زندقه، شرک، کفران، ناسپاسی، ناشکری، قیر،
(متضاد) ایمان

بی کیشی لامذهبی مقابل دینداری.

الحاد

کفر

زندقه

بی‌دینی، کفر

زندیقی، بی‌دینی،
کفر باطنی با تظاهر به ایمان،

از دین برگشتن، انکار خداوند کردن، کفر و بی‌دینی،

ناسپاسی کردن، نیکی‌های کسی را نادیده گرفتن،
[قدیمی] بی‌دینی، بی‌ایمانی،

از روی کفر و بی‌دینی، مانندِ کافران: چهرۀ کافرانه،

کسی را کافر و بی‌دین خواندن، به کفر و بی‌دینی نسبت دادن،
[قدیمی] پوشاندن،
[قدیمی] کفاره دادن،

[مقابلِ ایمان] بی‌دینی،
(اسم) [مجاز] سخن کفرآمیز یا حاکی از کفر: کفر نگو،
(اسم مصدر) [قدیمی] ناسپاسی،

86