معنی باهنر

باهنر. [هَُ ن َ] (ص مرکب) که هنر دارد. هنرمند. صاحب هنر. هنرور. هنری:
برادر بدش چند و چندی پسر
ز بیگانگان آنکه بد باهنر.
فردوسی.
بیاورد فرزانگان را پدر
بدان تا شود نامور باهنر.
فردوسی.
|| لایق. قابل. متصف به صفات خوب هنری: دلاورترین اسبان کمیت است... و باهنرتر سمند. (از نوروزنامه). و رجوع به هنر شود.

دارای هنر، هنرمند،

صاحب‌هنر، هنرمند

صاحب هنر، هنرمند

هنرمند، هنرور،
(متضاد) بی‌هنر، هنردار

Artist, Artistic

فنی

(صفت) دارنده هنر هنرمند مقابل بی هنر.

258