معنی بایس

بایس. [ی ِ] (ع ص) بائس. مردی که به وی سختی یا بلیتی یا درویشی رسیده باشد. (آنندراج). سختی رسیده. (مهذب الاسماء).

(یِ) [ع.] (ص.) بی نوا، ناتوان.

بینوا

بایست

(صفت) بی نوا سختی رسیده ناتوان.

73