معنی بدهکار

بدهکار. [ب ِ دِ] (ص مرکب) مقروض و وامدار. (ناظم الاطباء). کسی که بدیگری پولی رامقروض است. (از اصطلاحات فرهنگستان). مدیون. غریم. فام دار. مقابل طلبکار و بستانکار. (یادداشت مؤلف).
- امثال:
بدهکار را که بحال خود گذاشتی طلبکار می شود. (امثال و حکم دهخدا ج 1 ص 407).
|| (اصطلاح بانک محاسبه ٔ برداشتها و بدهکاریهای مشتری که در ستون بدهکار یادداشت کنند. مقابل بستانکار. (فرهنگ فارسی معین).

دارای بدهی، مدیون. [خوانش: (بِ دِ بِ) (اِمص.) (عا.)]

وام‌دار، قرض‌دار، مدیون، کسی که چیزی یا پولی وام دارد و باید بدهد،

وامی

مرهون

مقروض

راهن

‌مدیون

Debtor, Indebted, Owing

مدین

مدیون، کسی که بدیگری پولی را مقروض است، قرضدار

debitore

قرضدار

ماهیت خرید در اصول حسابداری

232