معنی برافکنده
لغت نامه دهخدا
برافکنده. [ب َ اَ ک َ دَ/ دِ] (ن مف مرکب) انداخته. افکنده. || بندکرده. || فروهشته. || بالازده. || خراب و منهدم. مضمحل. (یادداشت مؤلف). رجوع به برافکندن و افکنده در همین لغت نامه شود.
حل جدول
منحل
معادل ابجد
362