معنی بشکه
لغت نامه دهخدا
بشکه. [ب ُ ک َ / ک ِ] (روسی، اِ) ظرف چوبین شکم دار متشکل از تخته های خمیده با دو انتهای مسطح مدور که بوسیله ٔ حلقه های آهنین چندی بهم وصل شده اند و بمصرف نگهداری شراب و یا آب و نفت میرسد.
چلیک. بشکه ٔ آب: آب را با بشکه می آورند. || محتوی یک بشکه. ظرفیت یک بشکه: یک بشکه ٔ شراب. بشکه های شراب را گشودند.
فارسی به انگلیسی
Barrel, Cask, Drum
فارسی به ترکی
varil, fıçı
تعبیر خواب
تعبیر خواب بشکه 1ـ دیدن بشکه ای پر در خواب، علامت آن است که اوقاتی خوش در جشن و سرور خواهید داشت. 2ـ اگر در خواب بشکه ای تهی ببینید، دلالت بر آن دارد که زندگی شما تحت تأثیر عوامل بیرونی از هر گونه شادمانی و آرامش، تهی می شود. -
فرهنگ معین
(بُ کِ) [روس.] (اِ.) ظرف بزرگ شکم دار به شکل استوانه برای آب یا شراب، چلیک.
فرهنگ عمید
ظرف چوبی یا فلزی بزرگ استوانهای شکمدار برای آب، شراب، نفت، یا مایع دیگر،
فارسی به ایتالیایی
مترادف و متضاد زبان فارسی
پیت، چلیک، واحداندازهگیری نفت، بسیار چاق، خیکی
فرهنگ فارسی هوشیار
ظرف چوبین بزرگ سر بسته برای آب
فارسی به آلمانی
Butte (f), Kolben (n), Stücksaß
گویش مازندرانی
خرد و ریز شدن – شکسته شدن
معادل ابجد
327