معنی بینایی

بینایی. (اِ مرکب) چشم. عین. (برهان). رجوع به بینائی شود. || (حامص) بینائی. دیده وری و بینندگی باشد. (برهان). || قدرت دید. نیروی چشم. رجوع به بینائی شود. || بصیرت.

تاریکی بینایی. [کی ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) نقصان فعل حاسه ٔ بینائی: کُمْنه؛ تاریکی بینایی. (منتهی الارب).

سست بینایی. [س ُ] (حامص مرکب) کم بینایی. (ناظم الاطباء). ضعیف دید بودن.

Eye, Eyesight, Sight, Vision

بینندگی، بصیرت، قوه باصره. [خوانش: (حامص.)]

‎ بینندگی بصیرت، قوه باصره یکی از حواس ظاهر که مرکز آن چشم و وظیفه وی دیدن اشیا ء است باصره.

Auge (n), Öhr (n), Perspektive

بینش

دید، دیدن

باصره

بینا بودن، بینندگی،
بصیرت،
(اسم، حاصل مصدر) از حواس پنجگانه که وظیفه‌اش دیدن چیزها است و مرکز آن چشم است،

بصر

اپتومتری

باصره

دید، رویت، باصره، اطلاع، بصیرت، بینش، دانایی،
(متضاد) شنوایی

بصر، رویه، عین، منظور، نظر

83