معنی بی عرضه | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

بی عرضه

بی عرضه. [ع ُ ض َ / ض ِ] (ص مرکب) (از: بی + عرضه) (در تداول عوام و ظاهراً بغلط) (یادداشت مؤلف)، کسی که دارای بزرگی و بزرگ منشی نباشد. آدم بی مصرف بیکاره.آدم بی وجود که از وی کاری ساخته نباشد. بی تشخص. زبون. فرومایه. مقابل باعرضه. (از ناظم الاطباء). آدم ناقابل و بی مصرف. کسی که کارها را با بی لیاقتی انجام دهد. (فرهنگ عامیانه ٔ جمالزاده). رجوع به عرضه شود.

فرهنگ معین

بی عرضه

(عُ ض ِ) [فا - ع.] (ص مر.) ناتوان، بی مصرف، بیکاره.

فرهنگ عمید

بی عرضه

بی‌لیاقت،
بی‌همت،
بیکاره،

حل جدول

بی عرضه

پخمه

لش

فرهنگ واژه‌های فارسی سره

بی عرضه

پخمه، چلمن

فارسی به انگلیسی

بی‌ عرضه‌

Babe, Chinless, Clodhopper, Clown, Dopey, Dopy, Failure, Good-For-Nothing, Inapt, Incapable, Incompetent, Ineffective, Inefficient, Inept, Meek, Phlegmatic, Remiss, Sapless, Shiftless, Slouch, Unable, Useless, Wimpish, Wimpy