معنی بی یاور
لغت نامه دهخدا
بی یاور. [وَ] (ص مرکب) بی کمک. بی معین. بی مددکار:
دنیا خطر ندارد یک ذره
سوی خدای داور بی یاور.
ناصرخسرو.
در آن حیرت آباد بی یاوران
زدم قرعه بر نام نام آوران.
نظامی.
رجوع به یاور شود.
حل جدول
دست تنها
فرهنگ فارسی هوشیار
بی مددکار، بی کمک
معادل ابجد
229