معنی تترع | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

تترع

تترع. [ت َ ت َرْرُ] (ع مص) شتافتن. (تاج المصادر بیهقی). بشتافتن. (زوزنی). ببدی شتافتن بکسی. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). در قاموس بمعنی نزاع آمده است. (از اقرب الموارد).

متترع

متترع. [م ُ ت َ ت َرْ رِ] (ع ص) به بدی شتابنده. (آنندراج) (از منتهی الارب). شتابنده به بدی و شر. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تترع شود.