معنی تجهیل | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

تجهیل

تجهیل. [ت َ] (ع مص) به جهل منسوب کردن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). به نادانی منسوب کردن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط).

اشراق اصفهانی

اشراق اصفهانی. [اِ ق ِ اِ ف َ] (اِخ) میرمحمدباقر معروف به میرداماد فرزند شمس الدین محمد. اصلاً از مردم استرآباد ولی موطنش اصفهان بود. علاوه بر مراتب علمی شعر نیز می سرود و اشراق تخلص میکرد. از عالمان معاصر شاه عباس ماضی بود. وفاتش بسال 1040 یا 1041 یا 1042 هَ. ق. است. از اشعار اوست:
تجهیل من ای عزیز آسان نبود
بی از شبهات
محکم تر از ایمان من ایمان نبود
بعد از حضرات
مجموع علوم ابن سینا دانم
با فقه و حدیث
وینها همه ظاهر است و پنهان نبود
جزبر جهلات
و رجوع به داماد (میرمحمدباقر...) و اسماء المؤلفین ج 2 ص 276 و ریحانه الادب شود.