معنی تخریب

تخریب. [ت َ] (ع مص) ناآباد کردن چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ویران کردن. (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی). خراب کردن. (آنندراج). ویرانی و خرابی و پایمالی و پاسپردگی و انهدام. (ناظم الاطباء). ویران گردانیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (المنجد): چون بواسطه ٔ دیار هند رسید لشکر به تخریب دیار... دست برگشاد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 321).
صحت این حس ز معموری تن
صحت آن حس ز تخریب بدن.
مولوی.
|| تخریب مزاده، خُرْبه قرار دادن توشه دان را. (اقرب الموارد) (المنجد).

تخریب کردن. [ت َ ک َ دَ] (مص مرکب) ویران کردن. خراب کردن. هدم.

Demolition, Destruction, Vandalism

تهدیم، دمار

اِجتاحَ

اِجتیاحٌ

خرابکاری عمدی , کارشکنی وخراب کاری , خرابکاری کردن

نا آباد کردن چیزی را، ویران کردن

(تَ) [ع.] (مص م.) ویران کردن، خراب کردن.

خراب کردن، ویران کردن،

ویران، انهدام

ویرانی

ویرانی

انهدام، خرابی، ویران‌سازی، خرابکاری،
(متضاد) آبادسازی، تعمیر

ویران کردن، خراب کردن، منهدم ساختن، نابود کردن، از بین بردن، خراب‌کاری کردن

بولدوزر

1212