معنی جاد

پسوند جمع و انواع

از توابع بنافت ساری

کوشنده در کار

جاد

مجدل جاد. [م َ دَ] (اِخ) (برج جاد) شهری است در اراضی یهودا که بالخیش مذکور است که همچنان آن را مجدل گویند و به مسافت دو میل به مشرق اشقلون واقع است و دارای آثار قدیم چون ستون ها و سنگهای حجاری شده است. (قاموس کتاب مقدس).

شافاط. (اِخ) از رؤسای سبط جاد. (قاموس کتاب مقدس).

شافام. (اِخ) از رؤسای سبط جاد بود. (قاموس کتاب مقدس).

بانی. (اِخ) مردی از نسل جاد و یکی از شجاعان داوود بود. (از قاموس کتاب مقدس).

دیبان. (اِخ) نام کنونی دیبون است بنا کرده ٔ بنی جاد. (از قاموس کتاب مقدس). رجوع به دیبون شود.

جاد

اشلی جاد

قوم جاد

جاد فرزند یعقوب و زلفه سیخک

پسرانه، به وجود آورنده، عبری نام مردی از نسل جاد که از شجاعان زمان داوود (ع) بوده است

(صفت) بوجود آورنده سحر، خدای تعالی ((چونک جادو می نماید صد چنین چون بود دستان جاد و آفریین. )) (مثنوی)

8