معنی حسبی الله الحسیب

حل جدول

حسبی الله الحسیب

ختم حِسبیَ اللهُ الحَسیبُ جهت ادای دین: آورده اند که هر کس که از شر دشمن و دزد و همسایه و همراه بد و زوجه و زوج ناسازگار و بلاهای سفر و قرض و دین و از شر حیوانات درنده بترسد، باید از روز پنجشنبه تا چهارشنبۀ هفتۀ بعد روزه بگیرد و در این ایام روزی ۷۷ بار بگوید «حِسبیَ اللهُ الحَسیبُ» البته در این ایام باید شب و روز این ذکر را بگوید، ان شاءالله تعالی از جمله علت ها نجات یابد.

ختم الحسیب

هر کس اسم «الحَسیب» را هر روز از روزهای هفته، هشتاد مرتبه بگوید و ابتدا از روز پنجشنبه شروع نماید، در دفع دشمن، وردی از این قوی تر نباشد.

فرهنگ فارسی هوشیار

حسبی الله

(جمله اسمی) مرا خدای کافی است: ((بدم نا امید و زبان مرا همه گفته جز حسبی الله نبود. )) (مسعود سعد) توضیح جمله مذکور ماخوذ است از آیه ((فان تولوا فقل حسبی الله لااله الا هو علیه توکلت و هو رب العرش العظیم. )) (بخشی از آیه 130 (سوره: 9 توبه) : ((قل حسبی الله علیه یتوکل المتوکلون. )) (بخشی از آیه: 39 زمر. ) یا حسبی الله وحده ابدا. خدای تنها مرا کافی است تا جاودان: ((حسب رزق ازخدای دارم و بس حسبی الله وحده ابدا. )) (خاقانی) یا حسبی الله و کفی. (عبادت) . مرای خدای بسنده و کافی است. یا حسبی الله و نعم الوکیل. نیکوکار دارکه اوست یا بس نیکوکار گذار که اوست یا بس نیکوکاردانی است او.

حسبی

مزد آورد، ثواب

حسبی کفی

بس است مرا

الله الله

‎ برای خدا برای خدا خ خدا را خ زنهار زنهار خ الله الله باید که فرستادن لشکر تقصیر نکند، گاه برای اظهار تعجب بکار رود. دل بسی خون بکف آورد ولی دیده بریخت الله الله خ که تلف کرد و که اندوخته بود ک (حافظ) توضیح در این کلمه شعار طائفه قزلباش بود: هنگام آن حرکت از اطراف و جوانب صدای غمزدای الله الله که شعار طبقه رفیعه قزلباش است بلند ساخته. . . . (عالم آرای عباسی)

حسبی و کفی

بسنده و کافی است

لغت نامه دهخدا

حسبی

حسبی. [ح ِ] (ع ص نسبی، اِ) منسوب به حِسبَه. امور حسبی و حسبیه، کارهائی که در عهده ٔ محتسب است. رجوع به حسبه و محتسب شود.

حسبی. [ح َ] (اِخ) شمس الدین سامی آرد: یکی از شعرای عثمانی است و در قرن دهم هجری میزیسته. نامش حسین است پدرش در بودین سمت امیرالامیرائی داشت و کشته شد. شخص عالم و هنرمند و متفنن بود. از مجالس درس مشهور ابوالسعود افندی استفاده مینمود و در برخی از مدارس سمت مدرسی داشت. دراشعار معمائی شهرت یافته و اشعار فارسی نیز دارد:
از ناله ٔشبگیرم آزرده سگش دیدم
رو در کف پای او مالیدم و نالیدم.
(قاموس الاعلام ترکی).

حسبی ا

حسبی ا. [ح َ یَل ْ لاه] (ع جمله ٔ اسمیه، صوت مرکب) مرا خدای کافی است. مخفف حسبی اﷲ و کفی و گاه حسبی و کفی گویند. مأخوذ از آیه ٔ: فان تولوا فقل حسبی اﷲ لااله الا هو علیه توکلت و هو رب العرش العظیم (قرآن 129/9). و آیه ٔ «قل حسبی اﷲ وعلیه یتوکل المتوکلون » (قرآن 38/39). و حسبی اﷲ و نعم الوکیل، بسنده است مرا خدای و بس نیکوکار دارد که اوست، یا بس نیکوکار گذار که اوست، یا بس نیکو کاردانی است او:
بدم ناامید و زبان مرا
همه گفته جز حسبی اﷲ نبود.
مسعودسعد.
چون «تمسکت بحبل اﷲ» از اول دیدند
«حسبی اﷲ و کفی » آخر انشا بینند.
خاقانی.
حسب رزق از خدای دارم و بس
حسبی اﷲ وحده ابدا.
خاقانی.
و عمل گفتن این جمله را «حسبله» گویند چنانکه بسمله و حوقله.