معنی حق العبور
لغت نامه دهخدا
حق العبور. [ح َق ْ قُل ْ ع ُ] (ع اِ مرکب) راهداری. حق زنجیر. || ترانزیت. (فرهنگستان).
فرهنگ عمید
پولی که برای گرفتن اجارۀ عبور از جایی یا کشوری پرداخت می‌شود، ترانزیت،
حل جدول
ترانزیت
فرهنگ فارسی هوشیار
(اسم) وجهی که بابت عبور از جاده و کوچه پردازند ترازیت.
فارسی به ایتالیایی
pedaggio
معادل ابجد
417