معنی حم

حم. [ح َ] (ع اِ) حما. حمو. خویشاوند شوی و زوجه چون پدر و برادر و غیره. (از منتهی الارب). خسر. رجوع به حما و حمو شود.

حم. [ح َم م] (ع مص) گرم کردن. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب). || تافتن تنور را به آتش. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || آب کردن. (اقرب الموارد):حم شحمه، گداختن پیه را. (منتهی الارب). || مقدر کردن خداوند. (اقرب الموارد). قضا کردن و حکم نمودن خداوند. || قضا کرده شدن. (منتهی الارب). || حم ارتحال بعیر؛ شتابانیدن شتر را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || حم امر؛ در اندوه انداختن کار کسی را. (از منتهی الارب) (اقرب الموارد). || تب کردن. و این بطور مجهول استعمال شود یا گفته شود: حَمَّت ُ حمی. (منتهی الارب). || قصد کردن. (منتهی الارب). || (ع اِ) دنبه و پیه گداخته یا بقیه ٔ پیه گداخته. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). حمه یکی آن. (از منتهی الارب). || قصد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ماله حم و لاسم و بضم هر دو نیز آید، یعنی نیست او را خیر که مردم قصد وی کنند یا نه اندک دارد و نه بسیار. (از منتهی الارب). مالی عنه حم و لا رم، بفتح و بضم، نیست مرا از آن چاره ای. || ج ِ حَمّاء. دبرها. (منتهی الارب). رجوع به حماء شود.

حم. [ح ُم م] (ع اِ) بهین شتر. (منتهی الارب). کریمه از شتران. (اقرب الموارد). ج، حمائم. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || حم الشی، معظم آن. (از منتهی الارب) (اقرب الموارد). || حم الظهیره؛ شدت گرمای نیم روزه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد).

حم. [حا میم] (ع اِ) حامیم رمزی است که در ابتدای سوره های هفتگانه ٔ قرآن به کار رفته و در آن افتتاح به حم شده است. ذوات حامیم، جمع است و نگویند حوامیم اما در بعض اشعار آمده و آن اسم اعظم الهی است یا قسم و سوگند است یا حروف مقطعه ای از لفظ الرحمن است. (اقرب الموارد) (منتهی الارب).

ازحروف مقطعه قرآن

از حروف مقطعه قرآن

درحال توقف پر زدن، پلکیدن، شناور و آویزان بودن، در تردید بودن، منتظر شدن، شان، خودشان، مال ایشان، مال آنها، ایشان را، به ایشان، به آنها، آنها، ایشان، آنان.

حم.

حم‏

گرم کردن

حُمَّ، (صیغهء مجهول از حَمَّ، یَحُمُّ، حَمّ) انجام یافتن، مُقَدَّر شدن، نزدیک شدن،

48