معنی خرابکار

لغت نامه دهخدا

خرابکار

خرابکار. [خ َ] (ص مرکب) آنکه در امری اخلال کند.

حل جدول

فارسی به انگلیسی

خرابکار

Obstructionist, Saboteur, Vandal, Subversive

فارسی به ترکی

فارسی به عربی

فرهنگ فارسی هوشیار

خرابکار

‎ ستون پنجمی مورد جنیتار، ویرانگر موتک (صفت) آنکه خراب کند (امور یا ساختمانها را) کسی که موجب تخریب شود.

فارسی به آلمانی

خرابکار

Saboteur [noun]

معادل ابجد

خرابکار

1024

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری