معنی خشی
لغت نامه دهخدا
خشی. [خ َ] (اِ) چیزی که سفیدی آن بینهایت باشد یعنی سپید سپید. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). || خشینه، سیاه تیره رنگ و به کبودی مایل. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء).
خشی. [خ َ / خ ِش ْی] (ع مص) ترسیدن. خشاء. (منتهی الارب). رجوع به خشاء دراین لغت نامه شود.
خشی. [خ َش ْی] (ع ص) هراسان. ترسان. (منتهی الارب) (از لسان العرب) (از تاج العروس) (اقرب الموارد). || (اِ) گیاه خشک. (ناظم الاطباء).
خشی. [خ َ شی ی] (ع اِ) گیاه خشک. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (از تاج العروس).
حل جدول
کبود رنگ، سیاه رنگ
گویش مازندرانی
فرهنگ فارسی هوشیار
ترسیدن، هراسان
فرهنگ فارسی آزاد
خَشِیّ، ترسنده، خائف، بیمناک، گیاه خشک،
معادل ابجد
910