معنی خلافت | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

خلافت

خلافت. [خ ِ ف َ] (ع مص) بجای کسی بعد وی بودن در کاری. (آنندراج). ایستادن بجای کسی که پیش از وی بوده باشد. (ترجمان علامه جرجانی). نیابت. (زمخشری).جانشین شدن. (یادداشت بخط مؤلف). خلافه. || پی کسی آمدن. || بجای کسی خلیفه کردن کسی را. (آنندراج). || ولی عهد کردن. جانشین کردن. || (اِمص) جانشینی. (یادداشت بخط مؤلف): و کارها فروبماند تا جوانی را که معتمد بود پیشکار امیر کرد بخلافت خود. (تاریخ بیهقی).امیر نصر، وزیر خویش را نصربن اسحاق را بخلافت خویش در آن اعمال بگذاشت. (تاریخ بیهقی). بروی اعتماد کرده و او را به نیابت و خلافت خویش در آن دیار بگذاشته. (تاریخ بیهقی). عضدالدوله... و مملکت کرمان با تصرف گرفت و کورتگین... به نیابت و خلافت خویش آنجایگاه بگذاشت. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). به امامت و خلافت او تیمن و تبرک نمودند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). گفتا هرکه را خلافت خدای تعالی در روی زمین سیر نکند، از قبض ضیاع یتیمان و درویشان هم سیر نشود. (کلیله و دمنه).
چل صبح آدم همدمش ملک خلافت ز آدمش
هم بود اسم اعظمش هم علم اسما داشته.
خاقانی.
آدم در خلافت و عیسی ره سما.
خاقانی.
آن بخلافت علم آراسته.
نظامی.
سلطان خیالت بنشاندی بخلافت.
سعدی.
|| دستگاه حکومت اسلامی که بعد از پیغمبر اسلام بر ممالک اسلامی حکم راند و به ادوار مختلف تقسیم شده است: دوره ٔ خلافت خلفای راشدین و دوره ٔ خلافت امویان و دوره ٔ خلافت عباسیان (که از منصور دوانیقی شروع میشود و تا المستعصم باﷲ ختم می گردد). بموازات خلافت امویان و عباسیان در بغداد، در مصر خلافت فاطمیان و در اندلس خلافت امویان مغرب حکمراندند، رجوع بذیل هریک از این عناوین در این لغت نامه و تاریخ تمدن جرجی زیدان ترجمه ٔ فارسی ج 1 ص 87 و ج 4 ص 50، 79، 179، 185 و 187 و ج 5 ص 133، 156 و 152 شود: امیرالمؤمنین اعزازها ارزانی داشتی... تا... بمدینهالسلام رویم و غضاضتی که جاه خلافت را می باشد... دریابیم و دور کنیم.... (تاریخ بیهقی). امیرالمؤمنین ابوجعفر الامام القائم بامراﷲ ادام اﷲ سلطانه را... بر تخت خلافت نشاندند. (تاریخ بیهقی). اما ایشان باید بیدارتر باشند و جاه حضرت خلافت را بجای خویش برند باز. (تاریخ بیهقی). فضل سهل وزیر خواست که خلافت از عباسیان بگرداند و بعلویان آرد. (تاریخ بیهقی). گفت... ناچار بر نصرنامه نویسد و تذکره و پیغامها و آنچه رسم است حضرت خلافت را بدو سپارد. (تاریخ بیهقی).
ببین مثال خلافت بدست نورالدین
که بهر دست سلاطین کنند حرز کمال.
خاقانی.
خطبای عراق و شعرای آفاق فوجاً بعد فوج روی بحضرت خلافت نهادند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی).

خلافت. [خ َ ف َ] (ع اِمص) گولی. احمقی. (یادداشت بخط مؤلف). رجوع به خَلافه در این لغت نامه شود:
پس از خلافت و شنعت گناه دختر چیست
ترا که دست بلرزد گهر چه دانی سفت.
سعدی (گلستان).

خلافت پناهی

خلافت پناهی. [خ ِ ف َ پ َ] (ص نسبی مرکب) منسوب به خلافت پناه و یاء در اینجا افادت تفخیم کند مجازاً، عالیمقام: خدمت خلافت پناهی خواجه علاءالحق والدین بطرف مولانا حسام الدین خواجه یوسف اشارت فرمودند. (انیس الطالبین). خدمت خلافت پناهی راح اﷲ روحه باتمام اشارت فرمود. (انیس الطالبین).

خلافت مدار

خلافت مدار. [خ ِ ف َ م َ] (ص مرکب) آنکه کار خلافت بدو گردد. آنکه گرداننده ٔ امور خلافت است: خیزران در زمان هارون خلافت مدار بود. (یادداشت بخط مؤلف).

خلافت پناه

خلافت پناه. [خ ِ ف َ پ َ] (ص مرکب) آنکه خلافت را در پناه دارد.حافظ کرسی خلافت. مقام و خطابی است آمیخته بتعظیم.

خلافت دار

خلافت دار. [خ ِ ف َ] (نف مرکب) نگاهدارنده ٔ خلافت. جانشین. نایب:
این چور کن هوا لطافت باش
وآن چور کن زمین خلافت دار.
خاقانی.

خلافت سریر

خلافت سریر. [خ ِ ف َ س َ] (ص مرکب) آنکه تخت او تخت خلافت است. خلیفه:
سلطنت اورنگ خلافت سریر
روم ستاننده ٔ ابخاز گیر.
نظامی.

خیال خلافت

خیال خلافت. [خ َ / خیا ل ِ خ ِ ف َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) حرص. هوس. (ناظم الاطباء).

دار خلافت

دار خلافت. [رِ خ ِ ف َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) رجوع به دارالخلافه شود.

فارسی به ترکی

خلافت‬

halifelik

فرهنگ فارسی هوشیار

خلافت

جانشینی ‎ (مصدر) خلیفه بودن، (اسم) خلیفگی جانشینی پیغمبر، پادشاهی سلطنت، مقامی است که سالک بعد از قطع مسافت و رفع بعد میان خود و حق بر اثر تصفیه و تجلیه و نفی خاطر و خلع لباس صفات بشری از خود و تعدیل و تسویه اخلاق و اعمال و جمع آن منازل که ارباب تصفیه معلوم کرده اند و طی منازل سائرین و وصول بمبدا ء حاصل کرده باصل و حقیقت و اصل گشته سیرالی ا. . . و فی ا. . . تمام شده و از خودی محو و فانی و ببقای احدیت باقی گشته آنگاه سزاوار خلافت است. یا خلاف الهی. مقام نفوس کامله انسانی است. جانشینی، نیابت، امامت، جانشینی پیغمبر (ص)