معنی خودرو

خودرو. [خوَدْ / خُدْ رَ / رُو] (نف مرکب) آنچه آدمی یا ستور آنرا نبرد. آنچه بخویشتن رود. آنچه بی اسب رود مثل اتومبیل و غیره. (یادداشت بخط مؤلف).

خودرو. [خوَدْ / خُدْ] (نف مرکب) که نکِشته و ننشانده اند. که تخم آن نکشته اند. که بی افشاندن تخم یا غرس نهال روید. نبات وحشی. دیمی. که بی کشتن روید. (یادداشت بخط مؤلف). خودرسته و بخودی خود سبزشده ناکاشته. (ناظم الاطباء). خودروی:
نه این زمان دل حافظ در آتش هوس است
که داغدار ازل همچو لاله ٔ خودروست.
حافظ.
|| رنگ ناکرده که دارای رونق طبیعی باشد. (ناظم الاطباء). خودروی. || نودولت. نوکیسه. تازه بدوران رسیده. ندیدبدید. (یادداشت بخط مؤلف). خودروی. || بدون تربیت و بالیدگی و نمود بخودی خود. (ناظم الاطباء). خودروی. || (اِ مرکب) گل لاله. (ناظم الاطباء). خودروی.

گیاه خودرو. [هَِ خوَدْ / خُدْ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) گیاهی که بدون کشت و زرع خود روید، چون گیاهی کوهی و صحرایی.

otomobil, araba

خودرو روباز

خودرو روباز

هر نوع وسیلۀ نقلیه‌ای که با موتور حرکت می‌کند، به‌ویژه اتومبیل،

(زیست‌شناسی) ویژگی گیاهی که تخم آن را نکاشته باشند و به خودی خود روییده باشد، خودرسته،
[مجاز] ویژگی کسی که بدون تعلیم و تربیت رشد کرده باشد،

گیاهی که به خودی خود روییده شود، کسی که تعلیم و تربیتی ندیده. [خوانش: (~. رُ) (ص فا.)]

(اِ.) اتومبیل، (ص فا.) آنچه که به خودی خود راه بیفتد. [خوانش: (~. رُ)]

Agrarian, Automobile, Automotive, Motor Vehicle, Wild

آلی، سیاره

سیاره

selvatico

باله (خودرو)

رنو

816