معنی داچک | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

داچک

داچک. [چ َ] (اِ) گوشواره. (برهان) (جهانگیری). داجک. شنف:
آن شیهه ای که مرکب تندت همی زند
بر خنگ آسمان چو نوای چکاوک است
وان نعل کهنه ای که بیفتد زپای او
در گوش اختران فلک لعل داچک است.
شرف شفروه [در صفت اسب ممدوح].