معنی دجاج | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

دجاج

دجاج. [دُ دِ دِ] (ع اِ) ماکیان. مرغ خانگی. ج، دُجج. ماکیان و خروس را نیز گویند. (غیاث). رجوع به صبح الاعشی ج 2 ص 69 شود.
- دجاج الارض، ابیا. ماکیان کوهی نوک دراز. (از دزی ج 1 ص 424).
- دجاج بری، غرغر.قرقاول. (ناظم الاطباء).
- دجاج قرنبیط، قرقاول. (ناظم الاطباء).
- دجاج هندی، بوقلمون. (ناظم الاطباء).
- ذوالدجاج، لقب شاعری است. (از ناظم الاطباء).

دجاج. [دُ] (ع اِ) ج ِ دُجاجه. (دهار).

فطوریدس

فطوریدس. [] (معرب، اِ) اسم یونانی دجاج است. (تحفه ٔ حکیم مؤمن). دجاج. (فهرست مخزن الادویه).

دجج

دجج. [دُ ج َ] (ع اِ) جج ِ دجاج. مرغان خانگی.