معنی دروغین

دروغین. [دُ] (ص نسبی) دروغی. کاذب. کاذبه. به دروغ: اشتهای دروغین، اشتهای کاذب. (یادداشت مرحوم دهخدا):
از ادب نبود به پیش شه مقال
خاصه خود لاف دروغین و محال.
مولوی.
صبح کاذب، و او را صبح دروغین گویند. (التفهیم). و رجوع به دروغی شود.

پوشالی

جعلی، ساختگی، کاذب، مجعول،
(متضاد) راستین

Bogus, Bum, Dummy, Factitious, False, Fictitious, Make-Believe, Mock, Phantom, Pretended, Pseudo, Pseudo-, Quack, Spurious, Untrue, Untruthful

1270