معنی دلاکروا | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

دلاکروا

دلاکروا. [دُ کْروا / ک ُ] (اِخ) فردینان ویکتور اوژن (1798- 1863 م.). سرآمد نقاشان رمانتیک فرانسوی. وی در «بوزار» پاریس تحصیل کرد، اما بزودی بر ضد شیوه های معمول در نقاشی قیام نمود. اولین نقاشی بود که بدون طرح، مستقیماً با رنگ نقاشی کرد. رنگ های تندی که بکار می برد و حرکات تند و پر جوش و خروشی که در تابلوهایش دیده می شود، جدالهای هنری بسیار برانگیخت و از اینجا بود که وی رهبر نهضت رمانتیک در نقاشی فرانسه شناخته شد. در سال 1824 م. تابلو «قتل عام خیوس » او را دولت خریداری کرد. در سال 1832 م. به مراکش رفت، دو سال بعد تابلو معروف «زنان الجزایر» را به معرض نمایش گذاشت. دلاکروا جسمی ناتوان داشت اما نقاشیهای او نمودار روحی نیرومند است. (از دایره المعارف فارسی).