معنی راب
لغت نامه دهخدا
راب. (ع اِ) اندازه. قدر. راب کذا؛ ای قدر کذا. (المنجد) (ناظم الاطباء).
راب. (اِ) حلزون (اصطلاح گیلان). کرم شب تاب. (فرهنگ فرانسه به فارسی نفیسی).
راب. [راب ب] (ع اِ) شوی مادر. (منتهی الارب). کان یکره ان یزوج الرجل امراءه رابه. (حدیث). (ناظم الاطباء).
فرهنگ معین
حل جدول
ناپدری
ترکی به فارسی
پروردگار
گویش مازندرانی
حلزون، آذرخش، برق ناگهانی
فرهنگ فارسی هوشیار
شوهر مادر، نا پدری
فرهنگ فارسی آزاد
رابّ، پدر ناتنی- شوهر مادر
معادل ابجد
203