معنی رابعه

رابعه. [ب ِ ع َ] (اِخ) دختر ثابت بن الفاکهبن ثعلبه ٔ انصاری از قبیله ٔ بنی حطمه. ابن حبیب او را در زمره ٔ کسانی که با پیغمبر بیعت کرده اند آورده است. (الاصابه قسم اول از جزء هشتم ص 78).

نخستین زنی که پس از استیلای عرب به فارسی شعر گفته است

اولین زنی که پس از استیلای عرب به فارسی شعر گفته است

نخستین زنی که پس از استیلای عرب بفارسی شعر گفته است

دخترانه، نام دختر اسماعیل بصری از زنان عارف و بسطار مشهور در قرن دوم که از او حکایتها و سخنان زیادی نقلشده است

مونث رابع چهارمی، از نام های تازی دختر چهارم

278