معنی رخ دادن

رخ دادن. [رُ دَ] (مص مرکب) حادث شدن. روی دادن. اتفاق افتادن. (یادداشت مؤلف). پیش آمدن. واقع شدن و حادث شدن. (فرهنگ نظام). عارض شدن. روی آور شدن. (ناظم الاطباء): حوادث بدی برای ما رخ داد. (یادداشت مؤلف).

عارض شدن

حدوث

Be, Befall, Betide, Happen, Intervene, Light, Occur, Transpire

احدث، ترخیص، ضوء

اتفاق افتادن، پیش آمدن

Geschehen [verb], Anstecken, Beleuchten, Erhellen, Leicht, Licht (n), Schein (m)

859