معنی سانتر
لغت نامه دهخدا
سانتر. [ت ِ] (اِخ) ژان باتیست (1658 -1717م.) نقاش فرانسوی که در تاریخ و تصویر مهارت داشت. وی در مانیی متولد شد. او در قصر ورسای و انوالید هنرنمائی کرده است.
سانتر. [ت ِ] (اِخ) آنتوان ژوزف (1752- 1809م.) مرد انقلابی فرانسه است. در پاریس متولد شد. وی نهایت درستکار و معتدل و میانه رو بود. بسال 1792 و 1793فرمانده قوای ملی پاریس بوده است. او سردار و تقسیم کننده ٔ وانده بوده است.
سانتر. [ت ُ] (فرانسوی، اِ) نژاد انسان وحشی، زنده. اساس افسانه ها است مابین پلیون و اُسا در تسالی صورت بسیار قدیمی از موجود افسانه ای مرد نیمه تنه ایست که سوار بر اسب نیمه تنه شده او با یک حالت جنگجویانه و خشونت آمیز میرود تا عیش و خوشی پیریتوس پادشاه لاپیت را درهم ریزد. سانترها بوسیله لاپیت ها از بین رفته اند. رجوع به لاروس و ایران باستان ص 1913 شود.معرب این کلمه قنطورس است. رجوع به همین لغت شود.
فرهنگ عمید
در فوتبال، ارسال هوایی توپ از کنارهها به سمت دروازۀ حریف،
در بسکتبال، بازیکنی که اغلب پرتابها و پرشها بر عهدۀ اوست و معمولاً جلوتر از دیگر بازیکنان خودی قرار میگیرد،
حل جدول
ضربه ای در فوتبال
مرکز و وسط
سانتر
ارسال توپ در فوتبال
سانتر
بازیکن نوک حمله در فوتبال
سانتر
ضربه ای در فوتبال
سانتر
ارسال توپ برای بازیکن خودی در فوتبال
سانتر
ارسال هوایی توپ به بازیکن خودی
سانتر
فرهنگ معین
ارسال توپ برای بازیکن خودی. (فوتبال)، بازیکنی که معمولاً جلوتر از دیگران بازی می کند و در پرتاپ توپ و پرش ها شرکت می کند. (بسکتبال). [خوانش: [فر.] (اِمص.)]
فرهنگ فارسی هوشیار
نژاد انسان وحشی، زنده
واژه پیشنهادی
معادل ابجد
711