معنی ستیزنده

ستیزنده. [س ِزَ دَ / دِ] (نف) آنکه خصومت و لجاجت کند. (آنندراج). لجوج. ژکاره. (فرهنگ اسدی نخجوانی):
هجیر ستیزنده ٔ بد گمان
که میداشت راز سپهبد نهان.
فردوسی.
تهمتن برخش ستیزنده گفت
که با کس مکوش و مشو نیز جفت.
فردوسی.
بهر چه ش ْ رسد سازگاری کند
فلک بر ستیزنده خواری کند.
نظامی.
بهمت برآر از ستیزنده شور
که بازوی همت به از دست زور.
سعدی (بوستان).

عاند

عنود

ستیزنده و گمراه

کسی که ستیزه کند، جنگجو،
لجوج،
ناسازگار،

ستیزنده، ستیزه‌کننده،

(اسم) آنکه ستیزه کند.

ستیزنده وا کوشنده (اسم) نزاع کننده ستیزنده جمع: منازعین.

ستیزنده ترین دشمن

ستیزنده بودن ستیهندگی.

ستیزنده، جنگجو، عربده جو

ستیزنده، مجادله‌گر

ادبیات ستیزنده

لجباز – لجوج – دیوانه ستیزنده

جن گآور، چالشگر، رزمنده، ستیزنده

536