معنی سدت
لغت نامه دهخدا
سدت. [س ُدْ دَ] (از ع، اِ) سده. بیماریی که سبب بستن راه تنفس شود: مدتها در مضایق آن سدت و مفالق آن کربت بماندم. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 17). رجوع به سده شود. || در خانه: و این حسنه با سوابق ایادی و عواطف و سوالف عوائد و عوارف که در مدت عمر از ساحت جلال و سدت انعام و افضال او یافته ام مضاف کردم. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 8). رجوع به سده شود.
فرهنگ معین
(سُ دَّ) [ع.سده] (اِ.) درگاه، پیشگاه.
حل جدول
گرفتگی راه بینی
معادل ابجد
464