معنی سربداران | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

سربداران

سربداران. [س َ ب ِ] (اِخ) (از 737 تا 783 هَ. ق.) سلسله ای که بوسیله ٔ عبدالرزاق از مردم قریه ٔ باشتین از قرای خراسان تأسیس شد و قراء مجاور آن را مسخر کردند و قریب نیم قرن بر خراسان مسلط بودند. از این سلسله ده امیربه ریاست رسیدند. نام امرای سربدار بشرح زیر است:
عبدالرزاق بن فضل اﷲ 737هَ. ق.
وجیه الدین مسعود برادر او 738هَ. ق.
آی تیمور محمد 744هَ. ق.
اسفندیار 746هَ. ق.
فضل اﷲ 746هَ. ق.
شمس الدین علی 748هَ. ق.
یحیی 753هَ. ق.
ظهیرالدین 756هَ. ق.
حیدر قصاب 760هَ. ق.
حسین دامغانی 761هَ. ق.
علی مؤید 766- 783 هَ. ق.
(از تاریخ طبقات سلاطین اسلام لین پول صص 223- 224).
ورجوع به رجال حبیب السیر ص 61 و 115 و حبیب السیر چ تهران ج 2 ص 230، 251، 332، 356- 358، 360- 367، 380، 381، 406، 407، 444 و تاریخ ادبیات ایران از سعدی تا جامی ص 198 و 199 و سبک شناسی ج 3 ص 183، 184 و تاریخ عصر حافظ ج 1 ص 16، 37، 61، 302، 303 و تاریخ تمدن جرجی زیدان ج 5 ص 47 و مرآت البلدان ج 1 ص 328 شود.