معنی سرگرمی

سرگرمی. [س َ گ َ] (حامص مرکب) اشتغال: مایه ٔ سرگرمی. اسباب سرگرمی.

(~. گَ) (اِ.) آن چه موجب مشغولیت و تفریح باشد.

اشتغال، توجه،
کاری که شخص را مشغول سازد،
(اسم) آنچه سبب وقت‌گذرانی و تفریح باشد از انواع بازی، ورزش، سینما، و تئاتر،

تفریحی

اشتغال، تفریح، تفنن، مشغله، مشغولیت

Amusement, Avocation, Delectation, Entertainment, Game, Hobby, Occupation, Pastime, Pursuit, Recreation

eğlence, hobi

استجمام، انحراف، ترفیه، تسلیه، ریاضه، لعبه، مرح، هوایه

‎ سر گرم بودن، آنچه موجب مشغولیت و تفریح باشد از قبیل انواع بازی قصه گویی شعبده بازی و غیره.

divertimento

passatempo

svago

ricreazione

hobby

Beherzt, Hobby (n), Liebhaber (m), Liebhaberei (f), Spiel (n), Steckenpferd (m), Wild (n), Wildbret (n), Unterhaltung

530